@ เรไรร่อนร้อง : หวังจะมีสักวันเธอหันมา

๏ อ้อมกอดดาวดื่นของคืนหนาว
กับอกผ่าวรติรสเกินปลดเปลี่ยน
ความลึกล้ำซ่านซาบวาบไหวเวียน
จนจารเจียรอุ่นเอื้อสู่เนื้อใจ

งามละไมในรักเฝ้าถักร้อย
ทุกเสี้ยวรอยงดงามความหวามไหว
กำซาบซึ้งเสี้ยวส่วนล้วนความนัย
ละมุนใยโยงร้อยเป็นถ้อยคำ

ส่งเป็นสารแนบรักสู่ตักอุ่น
ที่เคยคุ้นชิดชื่นทุกคืนค่ำ
ลำนำพจน์ร่ายบทเพลงบรรเลงล้ำ
กล่อมคืนค่ำหอมหวานด้วยม่านมนต์

ให้เพลงดาวพราวแสงพริบแต่งสรวง
ได้โชติช่วงพราวพร่างสว่างสถล
กระจ่างเนตรเจตจินต์ถวิลยล
นภดลเลื่อมพรายลายราตรี

เย็นลำลมโบกโบยมาโชยชื่น
ระรินรื่นหอมเฟื้อยระเรื่อยรี่
แมกไม้ป่าผกาไพรในพงพี
ร่ายไมตรีหอมฟุ้งมาปรุงโปรย

กับดึกดื่นคืนค่อนไม่นอนแนบ
นั่งอิงแอบอุ่นดาวอกผ่าวโผย
กระซิบแผ่วแว่วกระแสอยู่แดโดย
ชื่นลมโชยชายเผดียงมาเพียงพิณ

งามรัตติพิศุทธิ์ สุรโลก
มวลสุโนกว่ายจันทร์บรรสานศิลป์
การเวกกล่อมกาลวิมานดิน
ท่ามอวลกลิ่นกุสุมาลย์ พิมานแมน

หอมกลิ่นกรุ่นอุ่นอาบกำซาบรัก
หอมยิ่งนักกว่าลดาพนาแสน
อุ่นอ้อมใดไหนเปรียบมาเทียบแทน
ไม่เหมือนแม้นอ้อมรักจักตราตรึง

เป็นลำนำขับขาน ณ กาลดึก
ประกายพรึกเจิดวิจิตรยามคิดถึง
ร้อยอักษรกลอนคำในรำพึง
ว่าสุดซึ้งคะนึงห่วงสุดดวงใจ

จะแดนดินถิ่นสรวงสุดห้วงภพ
จารบรรจบไมตรีที่มีให้
ใต้นภาฟ้ากว้างใช่ห่างไกล
หากสองใจยลดารา...ฟ้าเดียวกันฯ