รักเอยอยู่ไหน
เจ้าอยู่หนใดนะเจ้าความรัก
ดวงใจดวงหนึ่งคิดถึงเจ้านัก
โอ้เจ้าความรักอย่าเชือนอย่าแช
รักเอยอยู่ไหน
อยู่แห่งหนใดข้าคอยชะแง้
เหลียวมองหาเจ้าสุดสายตาแล
กลับไม่มีแม้เงารักให้ยล
รักเอยอยู่ไหน
อยู่แห่งหนใดใจข้าหมองหม่น
คิดถึงแต่เจ้าทุรายทุรน
โอ้ใจจำทนทุรนเดียวดาย
รักเอยอยู่ไหน
อยู่แห่งหนใดใจข้าสลาย
ข้าเพ้อถึงเจ้าจวนใจมลาย
จนแทบจะวายชีวาปลิดปลง
รักเอยอยู่ไหน
เจ้ารู้บ้างไหมทำใครลุ่มหลง
มีใครคนหนึ่งยังเฝ้าพะวง
อยู่ในดวงดงหนามทุกข์ทิ่มแทง
รักเอยอยู่ไหน
อย่าร้างห่างไกลอย่าคอยกลั่นแกล้ง
ข้าเปิดหัวใจตีแผ่แสดง
เจ้าอย่าหน่ายแหนงคลางแคลงฤดี
รักเอยอยู่ไหน
มาหาดวงใจเฝ้าคอยที่นี่
ข้าเพ้อถึงเจ้าชั่วนาตาปี
อย่าร้างไมตรีหนีไปไกลตา
รักเอยอยู่ไหน
อยู่ในพงไพรซ่อนในเพิงผา
อยู่ในน้ำใสใต้บึงธารา
หรือโพ้นขอบหล้าสุดฟ้าอมร
รักเอยอยู่ไหน
อยู่ในห้วงใจให้ใครซุกซ่อน
อยู่ในเขาเขียวป่าเปลี่ยวทางจร
หรือในดงดอนหมู่ภมรเคล้าคลึง
รักเอยอยู่ไหน
คิดถึงข้าไหมสักใจเสี้ยวหนึ่ง
ข้าเพรียกเรียกเจ้าเฝ้าคอยคะนึง
เพ้อพร่ำรำพึงสุดซึ้งดวงแด
รักเอยอยู่ไหน
อย่าร้างห่างไกลจากใจรักแท้
ข้าผูกสมัครรักไม่ผันแปร
ดวงใจแน่วแน่คอยเจ้า....รักเอย.
ย่ำยามสวัสดิ์ทั่น
สีพื้นของเจ้าสมุดโน้ตนั่นปวดตา เห็นจะไม่เป็นการดีแน่ หากมีขนำไว้สุขเขียนแต่ไม่สบายอ่าน สหายพี่สามทักมาจึงต้องใคร่ครวญ
ข้าพเจ้าจำเปลี่ยน พินาศเวลาไปอีกมากมาย
สุดท้ายไม่ได้สักธีม ใช้พื้นขาวไปก่อน ทั้งทราบดีว่าขาวทั้งหน้าก็รบกวนสายตาเช่นกัน
ข้าพเจ้าคิดว่าธีมนี้ของท่านนี่แลขะรับลงตัวที่สุดแล้ว พื้นขาวตรงส่วนข้อความทำให้อ่านง่าย มีสีเข้มอ่อนเป็นกรอบช่วยลดพื้นที่ขาวจัดจ้า (หากกรอบเป็นสีพื้นเข้มก็จะยิ่งขับพื้นขาวให้ลายตา) ทั้งขนาดความกว้างของข้อความก็กำลังเหมาะ เปิดก็เร็ว
หากคิดใช้เจ้าธีม Notepad Chaos นั่นสำหรับบันทึกความเรียงเรื่องสั้น ขอทั่นทบทวนก่อนนะขะรับ (ปวดตาตอนอ่านนาน ๆ จริง ๆ)
เห็นทีพอเรื่องรื้อขนำแค่นี้ก่อน วันพรุ่งสุดสัปดาห์อีกแล้ว เป็นดังคาด ข้าพเจ้ายังไม่มีตัวอักษรสักคำสักวรรเลยขอรับ..แย่จัง
ขอท่านมีความสุขกับงานวันพรุ่ง
คารวะ
ป.ล.ภาพประกอบแจ่มแจ๋ว ท่านคงชอบใจไม่เบา..ใช่ไหม?..ใช่ไหม?
สองทุ่มกว่าสวัสดิ์เจ้าค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำเตือนเรื่องสีธีม ข้าพเจ้าหาธีมใหม่ได้เรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่รู้เลยจะได้ลงมือกระทำเมื่อใด เห็นแบบธีมสวยๆ มันก็ช่วยกระตุ้นแรงฮึดได้ดีอยู่หรอก แต่พอนึกถึงงานที่จะเอามาลง แรงฮึดที่มีก็ชักผ่อนแผ่ว ก็ยังไม่ได้เกลามันเลยสักนิด จะเอามาลงทั้งยังงั้นก็ไม่อยากประจานความเห่ยตน จะเปิดบล็อกทิ้งไว้ก็ยังไม่ได้คิดตั้งชื่อใน URL
มาบอกยังไม่มีสักตัวอักษรในงานสุดสัปดาห์แบบนี้ จะแอบเนียนอู้อีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย หึ?!
เอาเถอะ เรื่องงานสุดสัปดาห์ท่านข้าพเจ้าถอดใจทิ้งไปตั้งนานแล้ว ถ้าเป็นหมูก็คงต้องบอกว่า 'ขุนกันจนขี้เกียจขุน' ที่ไม่ขุนไม่ใช่เพราะหมูมันพ่วงพีแล้วหรอกนะ แต่เพราะว่า 'ขุนยังไงก็ขุนไม่ขึ้นแล้ว' ต่างหาก ฮึ!
ไม่ได้ประชดนะนี่ ไม่ได้ประชดกันเลย...สักนี๊ด...
ขอท่านมีความสุขกับทุกวันเจ้าค่ะ
ด้วยความเคารพ
ป.ล.ก็ต้องชอบใจไม่เบาอยู่แล้วซี ไม่ชอบจะเลือกภาพนี้เรอะ?