๏ ฟ้างามอร่ามฟ้า
ดินงามหล้าอร่ามดิน
ลมโชยก็โรยริน
งามอาจินต์อร่ามใจ

ลอยเรือสู่ปลายรุ้ง
เลียบเยี่ยมคุ้งพยุงไหว
พายจ้วงจ้ำไวไว
ลอยเรือไปในธารา

อาทิตย์อัสดง
สูรย์แสงลงลับเมฆา
เกลื่อนดาวก็พราวมา
ประดับฟ้ากระโจมดาว

ฟังเสียงเรไรร้อง
เร้าทำนองระงมราว
พร่ำเพรียกกู่เรียกสาว
นานเหน็บหนาวร้าวอารมณ์

น้ำค้างพร่างไพรพฤกษ์
ยิ่งนิ่งตรึกนึกแล้วตรม
มาเดียวเปลี่ยวคู่ชม
ร้าวระงมเยี่ยงเรไร

หิ่งห้อยล่องลอยลิ่ว
พร่างพรายพริ้วกระเพื่อมไกว
เกลื่อนดงพฤกษ์พงไพร
ราวม่านไหวในอนธการ

หิ่งห้อยเจ้าคอยคู่
วับวับวู่อยู่เป็นนาน
ใจเรียมสิไหวปาน
วูบวู่วับแทบดับรอน

บทเพลงธรรมชาติ
งามแต้มวาดสะอาดตอน
มีเธอมาเคียงกร
ผ่านคืนค่อนละครจันทร์

บทเพลงวังเวงนัก
เพราะไร้รักมาเคียงกัน
ไหวอกสะทกขวัญ
ยิ่งนานนั้นยิ่งหวั่นใจ

ฟ้างามอร่ามฟ้า
ดินงามหล้าอร่ามใด
สายลมไม่พรมไหว
งามเพียงไรไฉนงาม ฯ