สหายวรรณศิลป์ที่รัก

...เริ่มจรดปลายนิ้วเรียงร้อยถ้อยความเพื่อส่งหาเธออีกครั้ง ช่างเงอะงะ ติดขัดกับตัวอักษรแรก เนื่องเพราะหยุดไปนานเหลือเกิน แต่อย่างไรก็แล้วแต่ มั่นใจว่าเธอไม่เคยลืมฉัน เราไม่เคยลืมกัน ใช่หรือไม่? หวังว่าฉันคงเข้าใจไม่ผิด

แม้กาลล่วงผ่าน แต่ฉันก็ยังเป็นฉัน เป็นหญิงสาวผู้คร่ำเคร่งปั้นแต่งตัวอักษรให้เป็นคำ เป็นประโยค จนกระทั่งเป็นเรื่องราว กอบเก็บความฝันมาเรียงร้อย ฉันสร้างวิมานในอากาศ แล้วนำวิมานเหล่านั้นมาตีแผ่ อาจไม่ใช่เรื่องยิ่งใหญ่ อาจเป็นที่เดียดฉันท์ของใครต่อใคร แต่เชื่อเถอะ ว่าฉันหาได้สนใจ ในเมื่อฉันทำด้วยความสุข สดชื่นรื่นใจ และมิได้ทำให้ใครเดือดร้อน ฉันต้องแคร์สิ่งใดอีก

กาลเวลาที่ผ่านพ้น อาจยาวนาน หรือแสนสั้น แต่ทุกวันผ่านเข้ามาเพื่อให้เรียนรู้ ทั้งเรียนรู้ในตนเองและผู้คนรายรอบ บางเรื่องทำให้ขบคิดใคร่ครวญอย่างหมกมุ่น หากบางเรื่องและบางเวลาฉันก็ปล่อยให้ชีวิตไหลเลื่อนไปอย่างเปล่าดาย

แต่ก็นะ ฉันตระหนักรู้ว่า ทุกสิ่งที่เข้ามาและผ่านออกไป ไม่เคยมีสิ่งใดไร้ความหมาย บางเรื่องทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนแปลงไปจากรูปรอยเดิมอย่างน่าใจหาย ทว่าบางเรื่อง เมื่อผ่านมาแล้วอาจไม่มีสิ่งใดแตกต่างจากที่มันเคยเป็นอยู่ เราไม่มีวันรู้หรอกว่าองศาชีวิตได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว เพียงแต่น้อยนิดจนเราไม่ทันรู้สึกตัวเท่านั้นเอง

คุยมาหลายวรรคหลายคำ แต่คิดว่าเธอคงยังประหลาดใจอยู่ไม่วาย ว่าไยจู่ๆ ฉันถึงมีจดหมายถึงเธอครานี้ บอกไปแล้วตั้งแต่ต้นว่าฉันไม่เคยลืมเธอ ก็คิดถึง จึงมีตัวอักษรมาหา อีกอย่าง วันนี้นับว่าเป็นวันดีอีกหนึ่งวัน ฉันเพิ่งบรรจงพรมนิ้วบนแป้นคีย์เป็นคำว่า ‘THE END’ ลงในนิยายเรื่องล่าสุด มันคือความมหัศจรรย์ ไม่ว่าจะผ่านมากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง มันก็คงความมหัศจรรย์ไว้ได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ

แต่ฉันเริ่มควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้บ้างแล้ว ยินดีนั้นมีอยู่เต็มปริ่ม แต่ฉันก็มิได้ปล่อยให้ความเริงร่าเอิบอาบไปทั่วทุกขุมขน ปล่อยความปรีติระยิบระยิบอยู่ในธารเลือดจนไม่เป็นอันทำการทำงานเหมือนแต่ก่อน ฉันยินดี แต่ฉันรู้จักรำงับความยินดีไว้ในที่ทางที่มันควรอยู่ เหลือสมองและสมาธิไว้คิดทำอย่างอื่นบ้าง อย่างเช่น เขียนจดหมายถึงเธอ...

อื้ม...ถ้ามองอีกแง่ ก็อาจคิดว่า ฉันยินดีจนเก็บเอาไว้คนเดียวไม่อยู่ ถึงขนาดกระสันจะบอกใครสักคน...คงจริง...คิดอย่างนั้นก็ไม่ผิด เถอะ จะคิดอย่างไรก็ช่าง มิได้สลักสำคัญสักหน่อย อย่างน้อยวันนี้ฉันก็ได้งานหลายอย่างแล้วล่ะ ความสำเร็จอย่างหนึ่งทำให้ฮึกเหิมมีกำลังทำงานอย่างอื่น

ปีใหม่แล้ว ขอสวัสดีปีใหม่กัน ณ ตรงนี้ ปีนี้จะพยายามเขียนจดหมายถึงเธอบ่อยๆ มิใช่คำสัญญา เป็นเพียงความตั้งใจ ที่อาจจะสำเร็จหรือล้มเหลวก็ได้ แต่ก็อีกเหมือนกัน มันไม่สำคัญหรอก ไม่มีอะไรสำคัญเลย


ยังคงคิดถึงไม่สร่างสิ้น
หญิงสาวบนดาวดวงเดิม
มกราคม 2556