สวัสดีเพื่อนต่างดาวของฉัน
เธอเป็นไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า ฉันห่างหายไปช่วงหนึ่งเธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม แต่ไม่แปลกหรอกหากเธอจะมีเรื่องราวให้คิดให้กระทำมากมาย จนไม่มีเวลามาใส่ใจว่ามีใครบ้างห่างหายจนลืมเลือนไปในความคิดเธอ เพราะฉันก็เคยเป็นแบบนั้นบ่อยๆ
เธอจะว่าอะไรไหม? ถ้าฉันจะบอกว่า ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาฉันไม่ได้คิดถึงเธอเลย ก็ฉันมีเรื่องโน้นให้คิด มีเรื่องนี้ให้ทำไม่จบไม่สิ้นจนไม่มีเวลาไปใส่ใจเรื่องอื่นนอกเหนือเรื่องราวที่อยู่เบื้องหน้านะสิ
แต่ยังไงฉันก็ไม่เคยลืมเธอหรอกนะ นี่ไง ฉันส่งจดหมายมาหาเธอแล้ว ยืนยันว่าเธอจะอยู่ในความคิดคำนึงของฉันเสมอเมื่อฉันว่างจากเรื่องราวมากมายที่รายล้อม
เปล่าเลย ฉันไม่ได้จัดเธอไว้ในความคิดถึงลำดับสุดท้าย เพียงแต่ฉันวางเธอไว้ในความคิดถึงที่สวยงามจนไม่อาจแตะต้องให้เธอต้องแปดเปื้อนเมื่อปัญหาต่างๆ ยังรกสมอง
และเมื่อทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดีแล้วนั่นแหละ หลายสิ่งหลายอย่างที่ซุกตัวหลืบเร้นอยู่ในห้วงคำนึง จึงได้สำแดงตัวตนออกมา หนึ่งในนั้นคือเธอที่แจ่มกระจ่างอยู่ในมโนภาพ
ฉันจับกระดาษดินสอขึ้นขีดเขียนตัวอักษรถึงเธอ เพื่อให้ตัวอักษรเดินทางมาหาเธอพร้อมๆกับความคิดถึง ให้เธอได้สัมผัสมันด้วยสายตาด้วยความรู้สึก ไม่ใช่ความคิดถึงฝากสายลมแสงแดดไปเพียงเดียวดาย เพราะฉันไม่มั่นใจว่าสายลมจะพัดพามันมาถึงเธอหรือเปล่า
วันเวลาที่ฉันห่างหาย รวมกับเรื่องราวมากมายที่เข้ามา ทำให้ฉันเติบโตขึ้น เหมือนหนอนแก้วที่กระดึ๊บตัวออกจากเปลืองไข่มามองดูโลกกว้าง หาใช่สิ่งมีชีวิตน้อยๆที่เอาแต่ซุกกายอยู่ในเปลือกแข็งๆให้ความไร้เดียงสาห่อหุ้มเหมือนเก่า
ฉันอาจต้องเติบโตให้มากกว่านี้เพื่อโผบินไปในโลกกว้างด้วยสองปีกแข็งแรงของฉันเอง แต่การเติบโตที่ผ่านมาก็บอกให้รู้ว่า ฉันเข้าใกล้ความเป็นผีเสื้อเข้ามาอีกนิดนึงแล้ว
หวังว่าเธอและฉันจะเติบโตไปด้วยกัน
รักและคิดถึง
เพื่อนเธอบนดาวสีน้ำเงิน
ต้นฤดูฝน
เธอเป็นไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า ฉันห่างหายไปช่วงหนึ่งเธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม แต่ไม่แปลกหรอกหากเธอจะมีเรื่องราวให้คิดให้กระทำมากมาย จนไม่มีเวลามาใส่ใจว่ามีใครบ้างห่างหายจนลืมเลือนไปในความคิดเธอ เพราะฉันก็เคยเป็นแบบนั้นบ่อยๆ
เธอจะว่าอะไรไหม? ถ้าฉันจะบอกว่า ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาฉันไม่ได้คิดถึงเธอเลย ก็ฉันมีเรื่องโน้นให้คิด มีเรื่องนี้ให้ทำไม่จบไม่สิ้นจนไม่มีเวลาไปใส่ใจเรื่องอื่นนอกเหนือเรื่องราวที่อยู่เบื้องหน้านะสิ
แต่ยังไงฉันก็ไม่เคยลืมเธอหรอกนะ นี่ไง ฉันส่งจดหมายมาหาเธอแล้ว ยืนยันว่าเธอจะอยู่ในความคิดคำนึงของฉันเสมอเมื่อฉันว่างจากเรื่องราวมากมายที่รายล้อม
เปล่าเลย ฉันไม่ได้จัดเธอไว้ในความคิดถึงลำดับสุดท้าย เพียงแต่ฉันวางเธอไว้ในความคิดถึงที่สวยงามจนไม่อาจแตะต้องให้เธอต้องแปดเปื้อนเมื่อปัญหาต่างๆ ยังรกสมอง
และเมื่อทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดีแล้วนั่นแหละ หลายสิ่งหลายอย่างที่ซุกตัวหลืบเร้นอยู่ในห้วงคำนึง จึงได้สำแดงตัวตนออกมา หนึ่งในนั้นคือเธอที่แจ่มกระจ่างอยู่ในมโนภาพ
ฉันจับกระดาษดินสอขึ้นขีดเขียนตัวอักษรถึงเธอ เพื่อให้ตัวอักษรเดินทางมาหาเธอพร้อมๆกับความคิดถึง ให้เธอได้สัมผัสมันด้วยสายตาด้วยความรู้สึก ไม่ใช่ความคิดถึงฝากสายลมแสงแดดไปเพียงเดียวดาย เพราะฉันไม่มั่นใจว่าสายลมจะพัดพามันมาถึงเธอหรือเปล่า
วันเวลาที่ฉันห่างหาย รวมกับเรื่องราวมากมายที่เข้ามา ทำให้ฉันเติบโตขึ้น เหมือนหนอนแก้วที่กระดึ๊บตัวออกจากเปลืองไข่มามองดูโลกกว้าง หาใช่สิ่งมีชีวิตน้อยๆที่เอาแต่ซุกกายอยู่ในเปลือกแข็งๆให้ความไร้เดียงสาห่อหุ้มเหมือนเก่า
ฉันอาจต้องเติบโตให้มากกว่านี้เพื่อโผบินไปในโลกกว้างด้วยสองปีกแข็งแรงของฉันเอง แต่การเติบโตที่ผ่านมาก็บอกให้รู้ว่า ฉันเข้าใกล้ความเป็นผีเสื้อเข้ามาอีกนิดนึงแล้ว
หวังว่าเธอและฉันจะเติบโตไปด้วยกัน
รักและคิดถึง
เพื่อนเธอบนดาวสีน้ำเงิน
ต้นฤดูฝน
จดหมายจากดาวสีดิน : ในนามความทรงจำ
เพื่อนต่างดาวของฉัน
ความคิดถึงนั้นเป็นกุหลาบมากหนาม แม้นมีกลิ่นรัญจวนใจสีสันชวนหลงใหลใฝ่ฝัน กลีบดอกละมุนนุ่มยวนสัมผัส กลับทำร้ายปลายนิ้วด้วยหนามแหลมคม ในอบอุ่นอาทรของครุ่นคนึงกลับรุมลนด้วยเปลวเพลิงเร่าร้อน
ความคิดถึงเป็นกลีบเท้าของทุกข์เทวษ ไม่มีเลยสักคราที่รอยย่ำของความคิดถึงจะไร้เสียงหัวใจร่ำร้องเพรียกหา
การกล่าววาจาว่าเธอไม่ได้คิดถึงฉันเลยนั้น อาจนำมาซึ่งความเศร้าเสียใจด้วยคิดไปว่าเราคงด้อยค่าเสียจนไม่ควรแก่ความคำนึงแม้ครู่ยาม แต่ความสบายใจที่ได้รับฟังกลับเป็นดังน้ำอมฤตชะล้างโศกเศร้านั่นเสีย ก็เพราะการที่จักปล่อยให้เพลิงแห่งความคิดถึงเผาผลาญยอดเยาวมิตรนั้นไม่เป็นที่ต้องการเลย
ผู้คนมักนิยมชมชื่นในรูปรสสัมผัสกลีบละมุนของกุหลาบงาม มิไยถูกคมหนามทิ่มแทง ขอเพียงได้ลิ้มรสแม้เพียงครู่ยาม ช่วงเวลาที่เหลือถึงกับไม่กังวลห่วงใย
ฉันกลับมิเป็นเช่นนั้น
กุหลาบสวยแม้นหอมหวานยังมีวันแห้งโรย ความคิดถึงครุ่นถวิลที่อบอวลด้วยอุ่นไอคนึงหามักซาบซ่านเพียงชั่วอารมณ์ไหว ไม่นานก็จางคลาย
ฉันกลับพอใจที่จะยืนอยู่ในความทรงจำ แม้นที่ตรงนั้นจะเหน็บหนาวอ้างว้างราวคว้างในค่ำคืนของทะเลทรายไร้ขอบเขต ดำรงอยู่เหมือนไร้ตัวตน แต่ฉันอยู่ตรงนั้น พร้อมคอยส่งยิ้มเมื่อเธอยื่นมือมา ในนามความทรงจำไร้เปลวเพลิงร้อนเร่า แต่เป็นทุ่งหญ้าไสวในสายลมแผ่วเบา ความทรงจำที่จะเป็นเงาคอยติดตามมิได้ห่าง แม้ในคืนวันมืดมน
เธออาจกล่าววาจามิได้คิดถึงฉันเลย เพียงได้รู้ว่าฉันยังอยู่ในความทรงจำ เท่านั้นก็มั่นใจ..ไม่ว่าเธอผ่านพบเรื่องราวใด เธอจะไม่ลืมฉัน..แค่นี้สหายด้อยค่าของเธอก็สุขใจยิ่งแล้ว
ริมธารดาว
อาบตะวันสีดิน