๏ สายหมอกคลี่ผ่านราวม่านฝัน
โลมไล้เรียวใบ้หญ้าพฤกษาพรรณ
จูบซับรับขวัญผกาไพร
สายลมพรมพลิ้วริ้วใบไม้
ระบำส่ายสะพัดระบัดไหว
บ้างปลิดใบทิ้งต้นลงกล่นไป
ท่องเถื่อนไพรพลิ้วพรายตามสายลม
แสงอุษาส่องโสมประโลมหล้า
ทาบขอบฟ้าแจ่มแจ้งด้วยแสงสม
ประโลมซับหยาดน้ำค้างพราวพร่างพรม
ประโลมโลกเริงรื่นรมย์ด้วยร่มเย็น
มวลบุพผาเริงร่ารับแสงสรวง
ผึ้งผละรวงเคล้าเกสรฉะอ้อนเห็น
ภุมรินบินว่ายเวียนมิว่างเว้น
แย้มผ่องเพ็ญนวลจีบกลีบผกา
อวลกลิ่นหวานซ่านซาบมาอาบไล้
จากพงไพรล่องลึกมวลพฤกษา
เรื่อยเรื่อยลมหอมหวนรัญจวนมา
ต้องนาสารัดรึงซ่านซึ้งใจ
ผีเสื้อนวลยวนเย้าเคล้าคลอน้ำ
ละอองฉ่ำพรายพัดซัดซ่าไหล
แต้มปีกบางราวถนอมเจ้าจอมใจ
ให้หลงใหลมนตราแห่งวารี
กลีบผกาลอยลมมาพรมพลิ้ว
ร่ายกลีบริ้วเวียนวนยลถิ่นที่
หมุนไหวคว้างเหนือดวงห้วงนที
แล้วเรื่อยรี่ร่วงผล็อยลอยน้ำไป
เสียงปักษาคล้อยแว่วมาแผ่วหวาน
สำเริงราญขานขับรับฟ้าใส
สำเริงรื่นชื่นฉ่ำด่ำหทัย
ปล่อยดวงใจลอยล่องท่องเมฆิน
ลำห้วยใสไหลเรื่อยเอื่อยเฉื่อยผ่าน
ชลธารลัดเลาะเซาะแก่งหิน
ฟังเสียงธารฉ่ำเฉื่อยเรื่อยไหลริน
คีตศิลป์พริ้งเพราะเสนาะกรรณ
ในสวนขวัญพันธุ์พฤกษาดาดาษดื่น
ชูใจชื่นชวนชิดลิขิตฝัน
ทุกสิ่งสรรพหวานรื่นชื่นชีวัน
ขอซุกกายในสวนขวัญทุกวันคืน.
ภาพประกอบ : อินเตอร์เน็ต
แสดงความคิดเห็น