๏ แผ่วลมรักพริ้วไหวเกินใจรั้ง
พรากความหวังจางหายในสายหมอก
ธุลีรักจากใครใจช้ำชอก
แกล้งลวงหลอกเล่ห์ร้ายไปรายทาง
ค่ำคืนยืนชมจันทร์ในฝันหนาว
น้ำตาพราวพร่างพรมเปื้อนลมสาง
ธุลีดินด้อยค่ามาว่าวาง
ธุลีดาวเคียงข้างธุลีเดือน
ไยกล่าวเช่นนั้นหนอพ่อยอดขวัญ
ทุกข์ใดกันเกินนี้มิมีเหมือน
ดวงดาราฤาหมายอยากใกล้เดือน
กลับถูกเฉือนเชือดคำจนช้ำใจ ฯ
...
วาระปะฝีกลอน -แผ่วลมรัก- ท่านดิน (บรู๊ฟใหม่โดยท่านดิน)
แสดงความคิดเห็น