๑.
ณ สวนดอกไม้กว้างใหญ่
ดอกไม้ดอกหนึ่งแรกแย้มกลีบ
ผีเสื้อตัวหนึ่งบินมาจากแดนไกล
พานพบและหลงรักเจ้าดอกไม้ในทันใด
หลังจากนั้นทุกวันผีเสื้อไม่เคยห่างไกล
เฝ้าคลอเคล้าหยอกเย้าเจ้าดอกไม้
พร้อมเอ่ยพร่ำรำพันว่า..ฉันรักเธอ
ความรักงดงามเบ่งบานล้นใจ
จากผีเสื้อปีกใสสู่ดอกไม้แสนหวาน
โลกของทั้งสองจึงแสนชื่นบาน
เหมือนบทเพลงขับขานตามท่วงทำนองแห่งรัก
๒.
จนกระทั่งวันหนึ่ง เรื่องราวช่างเลวร้าย
คนเฝ้าสวนเดินมาพร้อมตัดกิ่งก้าน
พรากเจ้าดอกไม้แสนหวานไปจากผีเสื้อปีกใส
ผีเสื้อผู้มั่นคงในรักเฝ้าบินตามเจ้าดอกไม้ไป
สุดท้ายเกินที่เรี่ยวแรงจะตามไหว
มันตะโกนก้องร้องบอกดอกไม้ไป
ไม่ว่าเธอจะอยู่แห่งไหนโปรดรู้เอาไว้
'ฉันจะรักเธอไม่เสื่อมคลาย'
๓.
ความรักมักมีในทุกสรรพสิ่ง
และถ้ามองตามความเป็นจริง ทุกสรรพสิ่งล้วนเกี่ยวพัน
ดอกไม้งดงามถูกนำมาจัดวางไว้
ในโถใบใหญ่ของร้านขายดอกไม้
ชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาในร้าน
และดอกไม้แสนหวานก็ผ่านการเลือกสรร
ไม่นาน มันได้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของหญิงสาว
ทั้งผู้รับและผู้ให้ต่างยิ้มสดใสชื่นบาน
แต่ถ้ามองไปที่เจ้าดอกไม้แสนหวาน
กลับพบเพียงคราบน้ำตา
ดอกไม้ไม่เคยเข้าใจ
เหตุใด มนุษย์ต้องส่งมอบความรักด้วยการพรากความรัก
แล้วมนุษย์จะรู้บ้างไหม
ว่าได้พรากความรักของใครบ้าง?
นาทีแล้วนาทีเล่าที่ผ่านเลยไป
ทำให้กลีบของเธอเริ่มโรยรา
ในขณะที่ความห่วงหากลับเพิ่มทวี
๔.
ทุกเรื่องราวย่อมมีบทสุดท้าย
เฉกเช่นเรื่องราวของเจ้าดอกไม้
ขณะที่ลมหายใจเริ่มรวยริน
กลับรู้สึกเหมือนเสียงใครกระซิบให้ได้ยิน
'ฉันยังคงรักเธอไม่เสื่อมคลาย'
น้ำตาแห่งรักมั่นเอ่อล้นไหลริน
กระซิบตอบความตามสิ่งที่ได้ยิน
'ฉันก็รักเธอ..ไม่เสื่อมคลาย'
ก่อนกลีบสุดท้าย จะหลุดร่วงไป...
...
ขอบคุณภาพประกอบจากอินแตอร์เน็ต
แสดงความคิดเห็น