๏ ตื่นขึ้นมาด้วยกลิ่นหอมของมวลไม้
มาโลมไล้ปลุกขวัญรับวันใหม่
ชื่นแดดเช้าหอมรื่นชื่นละไม
ชื่นอยู่ในรมณีย์นี้สุดทรวง
หอมเจ้าเอยหอมหวานตระการหอม
กลิ่นเจ้าล้อมห้อมแดนดั่งแหนหวง
โอบประคองตระกองซับสรรพสิ่งปวง
ในดงดวงห้วงหอมพยอมพันธุ์
หวานเจ้าเอยหวานล้ำฉ่ำพฤกษา
ซ่านอุราซึ้งจิตเกินคิดฝัน
ในรวยรินกลิ่นพฤกษ์ล้ำลึกนั้น
ฤๅเทพสรรสร้างสมให้ดมดอม
กลีบนวลขาวผ่องผุดพิศุทธิ์ใส
ยลยองใยยวนหยอกเจ้าดอกหอม
ซ้อนเชิงชั้นหลั่นลดสดสวยพร้อม
แอบอิงอ้อมกรุ่นไอในอุ่นอิง
เจ้าแย้มยั่วยวนเย้าในเงาแสง
เจ้าแต้มแต่งชื่นเจ้าตรู่ชูก้านกิ่ง
คลี่กลีบน้อยคล้อยคล้ายไม่ประวิง
บ้างหลบอิงอายไอร่มใบบัง
แสงสุรีย์ศรีส่องตระกองเจ้า
ผ่านชื่นเช้าเพริศแพร้วด้วยแววหวัง
เปี่ยมดอกใบสดสวยด้วยพลัง
แย้มสะพรั่งอวดฟ้ารับตาวัน
ในเช้าตรู่ของวันใหม่ได้ยลโฉม
ชื่นประโลมนวลผ่องละอองฝัน
ความรู้สึกลึกล้ำเกินจำนรรจ์
เริ่มต้นวันในเช้านี้...ช่างดีจริง.
แด่ เจ้าดอกแก้ว และเจ้ามะลิพิศุทธิ์ใส
แม้ร่างกายเจ้าดูเหมือนอ่อนล้าโรยแรง แต่ก็ยังอุตส่าห์แย้มดอกออกช่อ
เผยกลิ่นหวานล้ำให้ซ่านกำจายไปทั้งห้อง
แสดงความคิดเห็น