๏ เดือนเด่นดับลับดวงในช่วงดึก
คะนึงนึกอาวรณ์ย้อนถวิล
คะนึงร้องร่ำหาอยู่อาจิณ
ยังเยือนยินยามเหงาแห่งเยาว์วัย
ดาวกะพริบวิบวับกับฟ้ากว้าง
มองดาวพร่างน้ำตานองต้องแก้มใส
หยาดหยดรื้นร่วงหล่นกลิ้งกล่นไป
ขอส่งใจฝากข่าวผ่านดาวราย
ฝากไปถึงความหวังรอฟังข่าว
ฝากไปถึงครู่คราวของเป้าหมาย
ฝากไปถึงเพลงฝันอันพริบพราย
ฝากไปถึงดาวฉายของวัยเยาว์
ฝากไปถึงห้วงรันทดคราหมดหวัง
ฝากไปถึงรอยพลั้งครั้งโง่เขลา
ฝากไปในสายลมพัดแผ่วเบา
บอกว่าฉันแสนเหงาอยู่เดียวดาย
ในรายล้อมของมนุษย์รุดสมัย
กอบเก็บซากดวงใจแหลกสลาย
เติมต่อฝัน ฝันต่อไฟไม่เว้นวาย
แหละยังคงเวียนว่ายชะตากรรม
ชะตาฟ้าลิขิต-ชีวิตเขียน(?)
ให้ซอกซอนบ่อนเบียนในชอกช้ำ
ให้ร้อนร้าวหนาวเหน็บเจ็บระกำ
ต้องกลืนกล้ำตามวิถีที่โสมม
เคยหลบยุคซุกใจในซอกหลืบ
ไยยังตามคลานคืบเข้าเค้นข่ม
ไยยังหลอกไยยังหลอนให้ร้อนระทม
ร้าวระบมมาเนิ่นนานกับวันคืน
จะมีไหมสักขณะของหัวใจ
ที่สิ้นไร้เรื่องราวข่าวขมขื่น
ที่สิ้นไร้ทุกข์ช้ำรอยกล้ำกลืน
เพียงเสี้ยวคืนในครู่ฝัน - ฉันพอใจ!
...
ปรับแก้โดย ธุลีดิน
แสดงความคิดเห็น